KOLAJ

Biliyorum çok ara verdim..
Yazamadım ya da yazmadım.. yazmak için bişeyler olmalı..
Önceki yazımdaki gibi gece yarısı sokakta kalmak değil tabi konu ama.. elle tutulur klavyeye gelir bişeyler olmalı..
Son zamanlarda benim için önemli sayılacak neler oldu bi düşünelim...
Hani hayatımda iki gün resim çalışması beni doyurmuyor daha daha bişeyler yapmalıyım istiyorum ya (bu yapacaklarım ev kadınlığından uzak konular olsun da ne olursa olsun)
Yine başka bir parantez (aslında aylardır günümün 24 eksi 8 saati benim nazlı Anneciğimin nazı ile oynamakla, Onun yönetiminde Onunla diz dize göz göze bizim evin dört duvarı içinde yaşamaya zorlanmakla geçmesi nedeniyle coşmuş olabilir bu dışa açılma arzusu)
Ayy Çıtıır bırak iki satır yazayım.. Şimdi yalaka kedi modunda, yazı yazdığım parmaklarımı yalıyor iştahla, bide uzanıp öpmeye çalışıyor, harfleri göremiyorum..

Geçen yazıda söz etmiştim… koro çalışmaları ardından da diksiyon çalışmaları..
Anneciğimden izin alıp katıldım, bu Çarşamba Koroda 2 şarkı terennüm ettik benim iznim bitti, Perşembe Ümit Yaşarın birkaç şiirini konuştuk, iznim bitti eve döndüm koşa koşa..
Biraz gecikirsem Anneciğim “neyin nesididir bilmem ki çok şiddetli bir ağrı var başımda” diyerek bidaha dışarı çıkma demek istiyor..
Evdeyken de birlikte Esra Erolu izleyelim, markete birlikte gidelim.. pek misafirliğe de gitmeyelim.. pek misafir kabul etmeyelim, misafiri severiz de aslında da mükemmelciyiz ya.. yakın veya uzak bir konuğumuz gelecekse kırmızı alarm verilir, ev tertemiz mum gibi olmalı, ikramımız abartısız ama bol çeşitli, sağlıklı yiyeceklerden oluşmalı, kalıp gibi ütülü masa örtülerinde şık sofralar kurulmalı.. Ben de hiiiç bu türlü ev sahibi olamadığımdan bize gelen “benim dostlarım-yakınlarımdan” utanır ve gelmesinler ister Anneciğim..
Ben de İstanbulda gelen kanuklarıma “ ay kusura bakmayın benim şık ikram malzemelerim antalyada buradakiler kalan döküntüler” diyorum, Antalyada ise tam tersi ay ben iyileri istanbulda bıraktım dandikleri buraya getirdim diyerek kandırıyorum konuklarımı.. iki tarafı bilenler zaten biliyor beni.. (bilmeyene de ben söylüyorum sonra gerçeği ya )
Bu gün, hani hep bahsederim ya benim sevgili dostlarım var, Patronumla Pamuk’um diye.. Benim eski Müdürüme Patron dedik baştan öyle kaldı ismi.. Pamukta aslında Nedret ama sahiden Nadir bulunan.. yumuşacık ve beyaz O da O nedenle Pamuk..
Patronumun doğum günü bu gün.. dönence günü.. Yine Anneciğim izin vermediği için Akşam yemeği programı yapamadık daha önceki doğum günü kutlamalarımız gibi.. Akşam üzeri birkaç saat izin aldım..deniz kenarında büyük kadehlerle ikişer kadeh şarabımızı içtik kutladık yeni yaşı.. Eve vaat ettiğim saatten bir saat geç gelebildim.. yine anneciğimin baş ağrısı tutmuş “neyin nesidir bilmemki” türünde..
Yarın resim çalışmam vardı Atölyede ama, bu gün başağrısına sebep oldum madem yarın diz dize oturayım da tv izleyelim birlikte diyorum…yani dersimi kırmak niyetindeyim..

Hadi resim konusuna geçelim, bu yazı kolaj gibi ordan buradan olur diye düşünerek başlıklandı ama yine yaşamımda olduğu gibi yazıda da Anneciğim daha çok yer kapladı…
Resmi anlatayım mı önce, Salı günleri gittiğim atölye de kolaj öğrendik. Bir minik genç hocamız var.. çeşitli resimleri bir kartona yapıştırıp, araya kendi çizimlerimizi katıp, fonu da suboya ile boyayalım dedi.. ben de biraz dergi gazete vs. den iki adet te eski fotoğraf fotokopisinden yararlanarak araya da bi şarap şişesi çizip yaptım kolajı.. eski fotoğraflardan üç kişi olanı tanıyan kalmamış.. yıllaaar evvel kaybettiğimiz teyzemizin okul arkadaşıymış Didar.. resimdekilerden biri O, ama hangisi bilen yok.. bu bilgi resmin arkasındaki yazıdan..
Diğer iki kişilik resimde koyu renk elbiseli olan Anneciğim, açık renk elbiseli genç kız da yıllar sonra kavuştuğum sevgili Gül Halam..
Önce o yaptığım kolajı ekliyorum aşağıya…

Sonra o yaptığımız kolajı sulu buya kağıdına çizip boyamamızı istedi küçük hocamız. E ben de yaptım o minicik resimde Annem kendi yüzünü beğenmedi, onu çirkin zannetmeyin o tarihte yüzü aşağıdaki gibiydi.. bir vesikalık fotoğrafını daha aşağıya ekliyorum ki okurlar gerçekleri bilsin…



Kolaj Molaj yine bol laf çıktı çok uzattım yine .. isterseniz yarısını okuyun derim.. ama resimlere bakın olur mu…

Hoşçakalın.. Sevgiler hepinize…