ÖZLEM

İnsanın yaşamında içini acıtan ama konuşmak istemediği konular vardır ya, ya da herkesin yoktur da benim var..
Saklanbaçımın eski arkadaşını bulduğu yazısını da okuyunca yazmak istedim…
Üç yılı geçmiş, içimi acıtan ama hiç dillendirmek istemediğim konunun üzerinden.. bu konuda konuşmak istemememin sebebi çok canımın yanması..
belki bir psikoloğa gitsem hemen ortaya çıkacak ruhumun yüzeyinde hemen görünecek bir sorun bu.. benim sorunum.. sadece benim sorunum..
Hiç alışık olmadığım bir durum olması belki bu denli üzülmeme sebep..
Benim kişisel özelliklerim içinde söylenir ben de bu konuda tevazuu göstermem..Dostluk, arkadaşlık çok önemlidir benim için ve beni tanıyan, görüştüğüm tanıştığım dostluk kurduğum kişilerce sevildiğime inanırım..
Bu inancıma en çok katkısı olan, beni bana çok değerli hissettiren bir arkadaşım vardı.. vardı değil var.. benden uzakta ama var, dilerim hep var olur..
Arkadaşlarımı hep severim, çocukluğumdan bu yana benim için çok önemli olmuştur arkadaşlık kavramı..
Neyse içimi acıtan konu benim en sevdiğim dostlarımdan biri benimle dostluğunu kesti.. Üç yıl önce.. muhtemelen yanlış anladı beni, oysa yaşadığı zor günlerde hep yanında olmak istedim..
Yolunda gitmeyen evliliğini sonlandırmak üzereydi.. yine onun mutluluğunu arzu ederek, belki onun için daha iyi olur diye düşünerek, tabiî ki hiç ısrarlı olmadan belki geçici bir sorundur düzelir diyerek.. Onu hiç kaybetmek istemediğini söyleyen, Onu hiç üzmemeye kararlı olduğuna beni inandıran eski koca ile görüşmeyi sürdürdüm, belki Onun yani kendi arkadaşımın mutluluğu için elimden bir şey gelir diye..
O arada üzmeyeceğine inandığım eski koca üzdü Onu, ben Arkadaşımı üzen kişi ile o an görüşmeyi kestim…
Ama benim çok sevdiğim arkadaşım kocası ile görüşüp taraf olduğumu düşündü sanıyorum,
Son Telefon görüşmemizde böyle düşündüğünü ifade etti..Daha sonraki aramalarımı yanıtlamadı..
Çok uzun yıllar hep Onun mutluluğuyla mutlandım, üzüntüleriyle üzüldüm, başarılarıyla gururlandım, övündüm..
Birdenbire çıktı yaşamımdan büyük bir boşluk bırakarak..
Ben kırıldım Ona, çok kırıldım.. beni bana en çok değerli hissettiren dostum birden çekildi hayatımdan..
Hep o boşluğun yarası acıdı, sık sık rüylarımda gördüm onu.. İstanbul’a gittiğimde Tekrar aramadım bu sefer...Ondan bekledim bu sefer..
Dün gece rüyamda tekrar gördüm ve bu günüm, tüm günüm hep onunla geçti..
Rüyamda beni anladığını, daha önce yanıldığını söylüyordu, sıkıntılıydı.. yanında olup sıkıntılarını hafifleteceğimi düşünerek buluşma noktamıza gidiyordum heyecanla, gidemeden uyandım.. çok üzüldüm uyandığıma, tekrar uyumak istedim.. olmadı,
Gözyaşlarımdan yastık ıslanmıştı, gözümü açtığımda Çıtırım hayretle yüzüme bakıyordu..
Kalktım O’na bir mail yazdım.. ulaşmadı mail adresi değişmiş muhtemelen.. Hiçbir hatam olmadığı halde (ben böyle düşünüyor ve inanıyorum ama) benle görüşmeyi kesen arkadaşımı çok özledim ve gurur yapıp söylememem gerekiyor belki..
Evet O’nu çok özledim ve elimden bir şey gelmiyor..

İçimde büyüttüğüm bu acıyı paylaşmak istedim sadece bu gün, bu rüyamdan sonra..

Hani derler ya acılar paylaşılınca azalır diye.. Belki azalır.. azalır mı ? Sanmıyorum.. yazarken çoğaldı sanki..

Neyse daha fazla karartmıyayım içinizi..
Dostlarım…
…
Bu gün resim eklemek de gelmiyor içimden..
Sevgiler size…